Τα ανθοπωλεία της Βουλής

Καταδικασμένοι οι εύζωνες
να κατεβαίνουν το πεζοδρόμιο
της Βασιλίσσης Σοφίας,
με το βλέμμα καρφί στη Μεγάλη Βρετανία.

- Βαλκανικές φορεσιές που πλησιάζουν τ' Αμερικάνικο όνειρο -

Δε θ' αντικρίσουνε ποτέ
τους πλανόδιους κρίνους
που η γενική ασφάλεια -πριν χρόνια,
τους κλώτσησε στ' απέναντι δωμάτια.

- μόνο οι συμβάσεις χρήσης της ιδιοχτησίας δε μαραζώνουν -

Ανθοπωλεία της Βουλής εποχικά,
που τώρα πουλάτε έρημους κάκτους
κληρονομικής Δημοκρατίας,
αναρωτηθήκατε ποτέ

- ποιος καταθέτει πια, στεφάνι σ' έναν άγνωστο; -

Αν κι ομολογώ πως να,
με μια εκστατική ματιά
μοιάζετε αρκετά
με κερδοφόρα ανθοπωλεία νεκροταφείου.

πρώτο μάθημα

Γενέθλιο ρεγάλο
ως ένδειξη εκτίμησης
του σκιερού ταλέντου μου
δυο μήνες δωρεάν
μαθήματα φωνητικής
στο ''Ραψωδείον''.


Μοιράστηκα μαζί της τη χαρά
και σαν ευχαριστώ
τραγούδησα λοιπόν
σκοπό γλυκό
στ' αυτί της πούπουλο
να πέσει απαλά.


Μάθημα πρώτο
η σωστή αναπνοή
ώρα μισή
να κρέμομαι
απ' τα χείλη τα σκληρά
του διδασκάλου της ζωής.


Και πως να μην απογοητευτείς
όταν μαθαίνεις ξαφνικά
πως όχι πράγματα κοινά
αλλά το πιο απαραίτητο
δεν είμαστ' άξιοι
να κάνουμε σωστά.


Έτσι λοιπόν έφυγα ξάφνου
με τις στερνές αναπνοές
ενός θανάτου
κι ένα ταλέντο μισερό
έμεινε άλαλο
σε δρόμο φωτεινό.

οι σημειώσεις του πνιγμένου

Τον ίδιο δρόμο παίρνουμε καθένας μοναχός*
στη μοναξιά, στον κίνδυνο, στη θλίψη
και η μητέρα μάχεται κι ο φίλος κι ο αδερφός
τις σημειώσεις του πνιγμένου ποιος θα στύψει.

Τη μοναξιά βιώνουμε, καθένας μια αγκαλιά
κι ο ποιητής κι η πορνοστάρ που ψάχνουνε το πώς

ενώ πετούσανε ψηλά, έσπασαν τα φτερά
ενώ τη λάμψη ζήταγαν, τους έκαψε το φως.

Τον κίνδυνο τον τρέμουμε, καθένας μια φωτιά
με ανοιχτά τα χέρια μας, στο χείλος του γκρεμού
στις ράγες του ηλεκτρικού, σε πτώση από ψηλά
αυτοκτονούμε νοερά σ΄ ένδειξη σεβασμού.

Τον ίδιο πόνο έχουμε, καθένας μια αγωγή
ένα πιστόλι κρύβουμε στην τσέπη, στο σακάκι
βρεγμένοι στίχοι είμαστε, γενναίοι, θαλεροί
σε κάποιο ποίημα νηπενθές, του Κώστα Καρυωτάκη.


*Από το ποίημα ''τι νέοι που φτάσαμεν εδώ'' του Κώστα Καρυωτάκη 

Τηλεπαθητική αγωγή, του Maurice Labrador.

Όταν ο Σαμσών Ρακάς έκοβε και κολλούσε τα ποιήματα του πάνω σε βιβλία, για να ετοιμάσει τις πρώτες Ψυττάλειες, είχε γράψει σε ένα άρθρο, τα πρώτα του συμπεράσματα για το project. Θα ήταν μια στιγμή, που ενώ του τελείωσε η κόλλα (κάπου στις δύο η ώρα το βράδυ)  θα είδε γύρω του την ποίηση να παίρνει μορφή και να του κλείνει πονηρά το μάτι. Κι αν το τελευταίο του συμπέρασμα δεν έπιασε τόπο, αφού καμία κίτρινη μπουλντόζα δεν πέρασε την πύλη των public, η προτροπή του ''να το κάνετε κι εσείς'', ακόμα και ετεροχρονισμένα, βρήκε αντίκρισμα.

   Από τις αρχές του χρόνου ο Μaurice Labrador με το project ''Τηλεπαθητική αγωγή'' προσπαθεί να επικοινωνήσει με όσους ενδιαφέρονται για το κολάζ, την ποίηση και τον τρόπο που αυτά τα δύο συνυπάρχουν, εκδίδονται και διανέμονται. Το εγχείρημα είναι προσεγμένο και σχεδόν επαγγελματικό.  Φτιαγμένο για να μοιράζεται χέρι με χέρι, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ένας δίωρος καφές, ένα τσιγάρο στο παγκάκι ή όσο διαρκεί η επαφή που έχουν δύο αθλητές την ώρα που αλλάζουν τη σκυτάλη.

   Η τηλεπαθητική αγωγή (τι όμορφα που ακούγεται) του Maurice, είναι ακόμα μια απόδειξη πως το αθέατο στο ευρύ κοινό, αυτό που το ψάχνεις ή έρχεται και σε βρίσκει από μόνο του, λες και το περίμενες χρόνια, μπορεί να μην έχει το όνομα, αλλά σίγουρα έχει την χάρη.

Για όσους πιστεύουν πως έχουν ''χρόνο για ξόδεμα'', Ο Μaurice Labrador διατίθεται μέχρι τέλος του Μάρτη να ''ξοδέψει τον χρόνο του'' και να φτιάξει τις δικές σας τηλεπαθητικές αγωγές, με αντίτιμο το ξόδεμα του δικού σας χρόνου ώστε να τον συναντήσετε και να σας την εγχειρίσει.

http://xronos-gia-ksodema.blogspot.gr/