Κυριακή 31 Μαΐου 2015

καμένο από τσακμάκι χαϊκού


με είδε που καθόμουν σκεπτικός στον καναπέ και με πλησίασε
χάιδεψε απαλά την αισθαντική - συνειρμική περιοχή του εγκεφάλου
κι έχωσε το κεφάλι της
ανάμεσα στον θώρακά μου και στο χέρι
με τρόπο τέτοιο που να την έχω αγκαλιά κι όχι κεφαλοκλείδωμα
- οι εικόνες πρέπει να δίνονται σωστά -
με το ένα χέρι λοιπόν, την είχα αγκαλιάσει
και η παλάμη μου της κράταγε το μπράτσο
το άλλο χάιδευε το μέτωπό της κάθετα
με τα δάχτυλα να μπλέκονται που και που στα μαλλιά της
η ένταση της ημέρας έφευγε
το κατάλαβα όταν ήρθε η ιδέα να βάλω μουσική
λάθος
όταν σκέφτηκα πως δεν υπάρχει λόγος να χαλάσω τη στιγμή
κι άφησα το λαιμό μου ν' ακουμπήσει στο κεφάλι της
της χάιδευα το στήθος πια
κι αν η εικόνα έχει δοθεί σωστά
θα ακούσατε κι εσείς τη μουσική
αφού

αν και άμουσος
στο στήθος μου σαν γέρνει
μοιάζω βιολιστής


Παρασκευή 8 Μαΐου 2015

old wives' tale



Άκουσε σφυρίγματα μέσα στη νύχτα κι έφυγε
πίσω της άφησε ανοιχτά ντουλάπες και ψαλίδια
μετά το πρώτο σταυροδρόμι το πίστευε
πως είδε ένα μικρό μαυριδερό να περπατά
μ' άδειο κουβά στο ένα χέρι
και κουκουνάρι να κλωτσά στο βάδισμά του.

Πιο κάτω μια γιαγιά τις κλάρες να κουνά
τον ταχυδρόμο στη γωνιά να κατουρά τις στάχτες.

Τόσο πολύ φοβήθηκε που 'σκυψε το κεφάλι
και πήρε δρόμο γυρισμού.

Ούτε στιγμή δε σήκωσε το βλέμμα της.

Τότε αντί για σκιαχτικούς κατά το διάβα
είπε πως έβλεπε χάμω κουμπιά μα και καρφίτσες.

Την άκουσα προσεχτικά την καθησύχασα
και μάζεψα το καπέλο απ' το κρεβάτι να ξαπλώσει.

Σκεπτόμενος τι συνέβαινε
πρόσεξα κάτι τραγικό μια εξήγηση για όλα.

Σ' ένα βιβλίο στο πάνω ράφι
ξεχασμένος μέσα του για μήνες
ένας σελιδοδείχτης.