Δευτέρα 30 Μαΐου 2016

στην παιδική



Με μια τρεχάλα πέρασε τη διάβαση. Στον πάγκο με τα κοκοράκια και τα μήλα, τυλίχτηκε την πιο μεγάλη σαπουνόφουσκα κι αφού για λίγο αιωρήθηκε, βρέθηκε στο ψηλότερο σημείο. 
Σ' ένα της παιδικής χαράς πανόραμα.



Πάνω στην πλαστική σου καμπυλότητα
στην πρώτη ψεύτικη αγκαλιά, θα αφεθώ
σε μια ολίσθηση ανορθόδοξη.
Μα, πού ακούστηκε πρώτα να βγαίνουνε τα πόδια;
Πώς σε φαντάστηκα τσουλήθρα ως ξεγέννημα;



Αυτός απ' τη μία /                          \ Αυτή απ' την άλλη
Κοιταζόντουσαν στα μάτια - κι έδειχναν να ισοζυγούν.



Εξαρτημένοι από κούνια
πάντα θα θέλουμε ένα χέρι να μας σπρώξει.
Το πώς θα σταματήσουμε το ξέρουμε εμείς.
Αν θα φρενάρουμε τα πόδια στα χαλίκια
ή μ΄ ένα πέταγμα αν ξεφύγουμε μπροστά.



Κάτω απ' τη βρύση έτριψε τα χέρια. Μετά τα αίματα απ΄τα γόνατα καθάρισε. 
Πριν περάσει τη διάβαση τρεχάλα, ζήτησε μαλλί της γριάς.
Από τον μάγο της παιδικής χαράς.






Τρίτη 3 Μαΐου 2016

βάσει 01011


Tetsuya Ishida


οι ταχύτητες
οι εποχές
οι διευθυντές
τα σκηνικά
οι παραστάσεις
οι διαθήκες
τα δόντια
το χρώμα των ματιών της τα καλοκαίρια
το αίτημα
το σύνθημα
ο ρυθμός
ο τελευταίος στίχος στο ποίημα - το ποίημα
ο σκοπός
το σώμα
κι ακόμα
το βήμα σου καθώς
συναντάς έναν τυφλό με μπαστούνι

(κάποια πράγματα που αλλάζουν)


τον Ερμή που διαχειρίζεται το Κείμενο 
τον συμφέρει να με- λετάω τι έχουν γράψει οι άλλοι, 
επιμένει ωστόσο να το κάνω ΚΡΥΦΑ απ’ τον εαυτό μου.

Ευγένιος Αρανίτσης /από το έμπα του 01111 της συλλογής ''καλοκαίρι στον σκληρό δίσκο