γιατί έχει πάνω της το κόκκινο το χρώμα
κι αν ήξερα τα κόλπα τα τεχνολογικά,
πάλι με κόκκινο θα έγραφα αυτές εδώ τις λέξεις.
Ξεχάσαμε πως είναι το χρώμα της αγάπης τέτοιο
και ψάχνουμε στο αίμα να ξεδιψάσουμε το μάτι.
Μα εγώ κατάφερα και βρήκα τη μπαλαρίνα της ψυχής,
ανάμεσα σε χίλιους δακρυσμένους κλόουν.
Είχε τους αστραγάλους της κλειστούς
και τεντωμένα τα πόδια της τα μακριά.
Κάθε που ανέμιζε, σχεδόν αυτόματα
έκανε σβούρες, γύρω απ' τον άξονά της.
Απίστευτο που στη θέα της δεν τρόμαξα,
κατανικώντας τις συνήθειες των παιδικών μου χρόνων.
Ακόμα κι όταν τα λεπτά της χέρια,
έδειξαν μιαν αγκαλιά στον ουρανό,
εγώ το τόλμησα να πέσω μέσα τους,
κι ας ήταν άνιση η μάχη με τ' απέραντο.
Ανάλαφρο το σώμα σου τώρα,
αφού σου χάρισα δυο μπαλόνια
καρδιές, φουσκωμένα με ήλιον.
Να τα κρατάς εσύ, που σου αξίζουν τα ταξίδια.
