η αυτογνωσία του

πριν λίγο καιρό είχα πει πως

στην εποχή που ζω νιώθω σχεδόν βολεμένος

όπως ένα αγρίμι με εξασφαλισμένη την τροφή

σαν μετανάστης με ευρωπαϊκό διαβατήριο

ή ένας άστεγος με τρεις επιλογές κρεβατιών

στην ερώτηση ''από δουλίτσα'';

ναι, 9 χρόνια, 11% της συλλογικής

(μια χαρά)

''και ζεις με τους γονείς σου'';

με την κοπέλα μου, τον Ιούλιο, πολιτικό

(δυο χαρές)

καμία λύπηση δεν βγάζω

όλα κανονικά

αν παρακολουθούσα συνεδρίες κάτι θα γινόταν

αλλά κι εκεί κανονικός

έγινε συνώνυμο το κανονικός με το βολεμένος 

πρέπει να λείψουν αυτές οι ισοπεδώσεις στο μυαλό μου

ζωή αστού με μυαλό προλετάριου

εγώ

αριστερός με δεξιά τσέπη 

κάποιος

αυτή είναι η αδικία που έχω κατασκευάσει

κι έτσι αποφεύγω να χορέψω δημόσια

κι έτσι της λέω να κάνει πιο σιγά όταν γελάει

θα είναι κατάλοιπο θρησκευτικό από τότε 

που μου έμαθε η γιαγιά μου να είμαι ταπεινός στον επιτάφιο

μα θα μου πεις (και μου το είπες)

αυτοί που πάνε στις συναυλίες αλληλεγγύης δε χορεύουν;

κι εγώ θα σε ρωτήσω ''δέχονται οι άστεγοι επισκέψεις'';

τόσο κανονικός ώστε να βλέπω τηλεόραση δεν είμαι

ούτε και ξέρω πόσα δωρεάν λεπτά χρόνο ομιλίας έχω

κοιτάζω τα πρεζάκια στα μάτια όταν με πλησιάζουν

ρωτάω τον Πακιστανό στο βενζινάδικο πως τον λένε (Οκάρ)

κι αφήνω τα άχρηστα πράγματα έξω από τον μπλε κάδο 

γιατί το τσιγγανάκι της γειτονιάς είναι κοντό και δε φτάνει

και κάπως έτσι αμφιταλαντεύομαι

τι να κάνω με την κανονικότητα μου
να την ξερνάω κάθε μέρα

ή να πέσω για ύπνο ανάσκελα

μέχρι να με πνίξει ο εμετός της;