Είπα όχι, δε θα χάσω την ευκαιρία να πάω στη θάλασσα. Απέφυγα τα τετριμμένα κυριακάτικα θα γίνεται το σώσε. Κίνηση παραλιακή, δευτεραθλήτρια στο νήμα με αντίπαλο τις μύγες. Θα διαλέξω μια ήσυχη παραλία, μην είμαι και μόνος, καθόμουν στον υπολογιστή. Η ελλειπτικότητα μεγάλο όπλο. Επίσης σκέφτηκα ένα Νιγηριανό να ψάχνει στον χάρτη, να βρίσκει έναν Αθηναίο Ιούνιο μήνα να λέει ποιος τρέχει τώρα σε παραλίες. Να θέλει να με πνίξει με τον ιδρώτα της μασχάλης.
Έφτασα, τι γίνεται εδώ, μαθεύτηκε κι αυτή η παραλία. Πόσο τρυφερό εκ μέρους μας, να ψάχνουμε ίσκιο για τα οχήματα. Τώρα που ήρθα θα κάτσω. Στον αμμόλοφο, κάτω από τα δέντρα. Απόσταση ασφαλούς παρατηρητικότητας από τα τατουάζ με αντιαισθητικούς ανθρώπους στο μελάνι τους. Δροσιά έχει, δε θα βγάλω τη μπλούζα. Κι ας λεν ειρωνικά για τους ποιητές πως πάνε στη παραλία και δε βουτούν στη θάλασσα. Συνεχώς αδιάθετοι αφού. Το καλύτερο μαύρισμα το κάνει το χας όιλ. Τώρα που βολεύτηκα κι αρχίζω και γράφω, σκέφτηκα πως έχω ένα στίχο και δε ξέρω τι να τον κάνω. Αν είχα σπουδάσει μάρκετινγκ θα ήξερα, αλλά δεν θα είχα τον στίχο.
- οι ποιητές του σήμερα έχουν γνώση της παρακμής τους -
Το λέω αυτό, γιατί δεν είμαι σίγουρος τι σκεφτόταν ο Σαχτούρης όταν σ' ένα περίπτερο στη Φωκίωνος Νέγρη, οδηγούσε τη δαγκάνα του μηχανήματος καρφί στο κεφάλι ενός λούτρινου λαγού. (Απίστευτο που μόλις τώρα, μια μητέρα φώναξε Μίλτο, όχι στα βαθιά). Ένας σκύλος δείχνει να διστάζει να μπει στο νερό. Γυρίζει στους λουόμενους και κάνει παράπονα πως η θάλασσα έχει βρομίσει αντηλιακό. Τους κυνήγησε με τις πέτρες κι όταν τους έδιωξε ήρθε κι έκατσε δίπλα μου. Φέρε μια τζούρα, μου 'πε. Μου 'σπασες τη μύτη. Του είπα κράτα το, θα φύγω. Τα ποιηματάκια μου και σ' άλλη παραλία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου