135 κιλά

θυμήθηκα έναν που είχε γράψει
μόνο το αεροδρόμιο θυμίζει Ευρώπη στην Αθήνα
καθώς έμπαινα στην αποθήκη με τ' ασυνόδευτα
σκέφτηκα, μέχρι και οι λέξεις εδώ, έχουν άλλον αέρα
ένας τύπος με ιδρώτα αποτυπωμένο στο καπέλο
έσερνε το παλετοφόρο όπως ο δολοφόνος το πτώμα
(φαντάσου από τα μαλλιά)
ένα ζευγάρι αφρικανών ξεφόρτωνε πλαστικά βαρέλια
από ένα στραπατσαρισμένο αυτοκίνητο
ο βόμβος του περονοφόρου καθώς έκανε όπισθεν με τρόμαξε
ο χειριστής το κατάλαβε
μου χαμογέλασε κι έκανε νόημα να περάσω
πήδηξα πάνω από τα πιρούνια και πέρασα στο τελωνείο
κάτι μύριζε άσχημα
να ήταν άραγε που ο τελώνης έτρωγε την κατάληξη των λέξεων;
μου έδωσε να συμπληρώσω μία αίτηση
με βάση το υπόμνημα στον τοίχο
το χαρτί ήταν σκισμένο και μουντζουρωμένο
ένας τύπος προσφέρθηκε να με βοηθήσει
άνοιξε τη βαλίτσα φάκελο δερμάτινη
και είδα την εικόνα ορθόδοξη ξύλινη
έγραψε την αίτηση και μου είπε ό,τι προαιρείσθε
ατελώς, του ξεκαθάρισα κι έκανα τη δουλειά μου
φεύγοντας κοντοστάθηκα στην πλάστιγγα
ο ίδιος χειριστής έχωνε τα ίδια πιρούνια σε μια παλέτα
απάνω της στεκόταν μακρύ ξυλοκιβώτιο με ένδειξη ΑΒΓΑΝΟΣ
(135 κιλά ζυγίζει η σωρός)
αν έγραφε Αφγανός θα ζύγιζε λιγότερα
έφτασα σπίτι κι ακόμα δε θυμόμουν
τα συγχαρητήρια για τη φράση σε ποιον ανήκουν