στο παλαιοπωλείο

ό,τι παλιώνει το κάνουνε φολκλόρ
και παίρνει μια παράταση ζωής 

Σαμσών Ρακάς

Ψυττάλεια Β', γραφή τρίτη

μια πολυθρόνα με υποψία θησαυρού
σουγιάδες να καθρεφτίζουν τερατογένεση
δαγκωμένα νομίσματα
σ' ένα σεντούκι ανοιχτό μια πλεξούδα μαλλιά
πιο ΄κει
το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ
και μια γραφομηχανή καταραμένη
(της έλειπε το ερωτηματικό)
τότε ήταν που αναρωτήθηκα
αν υπήρχε γύρω μου ζωή
ένιωσα απουσία μέσα κι έξω μου
όπως ο δάσκαλος όταν την τάξη του ρωτά
κι ούτε ένα χέρι δε σηκώνεται
έτσι συνέχισα
πιο κενός
όχι τα πράγματα τριγύρω να κοιτάζω
μα να ρεμβάζω στοχασμούς μες το μυαλό
μέχρι που μια μορφή σχεδόν αγγελική
τυπωμένη επάνω σε μεταλλικό κουτί
προέτεινε τους ώμους της
τίναξε τα μαλλιά της
(όσο αυτό επέτρεπε η στέκα)
και μου 'σκυψε στ΄αυτί το μυστικό:
κάθε που κρατάς αντικείμενο σαν αναμνηστικό
κάνεις και ένα βήμα προς τον Θάνατο
(το πρώτο βήμα ραβασάκι στα δέκα μου)
κάθε που κρατάς μια στιγμή στο μυαλό
πισωπατά και ένα βήμα μακριά σου
(σταμάτησα να κρατώ αναμνηστικά από τότε που γράφω)
έτσι λοιπόν δεν είχα τι άλλο να κάνω
κράτησα του παλαιοπωλείου τη στιγμή
και περπάτησα τη φυγή μου