Έχω απλώσει μια στρώση πάνω στο χαρτί
μια ραχοκοκαλιά κλωνάρι
γέρνω την πλάτη πίσω
τεντώνω σωθικά να καταλάβουν.
Πως έρχεται η στιγμή της Ανατάσεως.
Πως έρχεται η στιγμή της Επαφής.
Είμαι έτοιμος να δεχτώ την Μεγαλοσύνη.
Σας λέω, έτοιμος να σπάσω τα δεσμά
του γνωστού χρόνου
του γνωστού χώρου τον φράχτη.
Αργά βουτώ το χέρι στο ιερό νηπενθές.
Κρυσταλλοποίηση στο φυλλάριο της κορφής
που μια φορά
αγριοκάτσικο το πέρασε στο στόμα
και πήρε τα ψηλά βουνά – αντάρτεψε.
Τώρα το τρίβω απαλά με τ' ακροδάχτυλα
να δραπετεύσουν μυρωδιές
ποτάμια να φουσκώσουν
και πασπαλίζω τη Φαιά, στην κόλλα τη λευκή.
Το πούρο απόσταγμα της νόησης να χυθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου