Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Άκαιρο



Πλέον η θάλασσα είναι άλλο ένα στοιχείο.
Ο Ήλιος ακόμη ένας φίλος.
Εμπνέουν ακόμη. Ξέρω πως θα είναι πάντα εκεί.
Να με ηρεμούν, να με γαληνεύουν.
Μα το βλέμμα σου θα' ναι αυτό, που με κάνει
να βλέπω τους άλλους από θέση ισχύος.
Το χαμόγελό σου, να νομίζεις πως κάτι έχω.
Δίκιο έχεις.
Πελαγοδρομώ, μα δεν φοβάμαι.
Αφήνομαι στον αέρα, μα δεν χάνομαι.
Το ζω και προσπαθώ να καταλάβω.
Ακολούθησε το άρωμά μου, πάμε μια βόλτα.
Το χρόνο να παγώσουμε προφταίνουμε,
τη μίζερη ζωή να μεγαλώσουμε.
Τουλάχιστον θα λέμε ''προσπαθήσαμε'',
αν και ανεξαρτήτως της αναμονής,
ξεκάθαρα σου λέω πως τα καταφέραμε.







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου