Γυμνός Σεπτέμβρης

Τότε οι λέξεις είναι βαριές,
ή το μυαλό τις παίρνει έτσι,
πότε;

Που λέγαμε τους δρόμους θα γεμίσουμε
και θα γυρίσουμε να λέμε,
ως πού;

T' αεροπλάνα γίναν ευδιάκριτα,
βλέμματα αδιάκριτα,
στο πουθενά.

Η λίμνη στέρεψε, κινούμενη άμμος,
ορθά κοφτά θα πουν,
κατέρρευσε.

Όλα στα γρήγορα, είπες πως τρέχουμε,
δες τα μυρμήγκια με άγχος πέφτουνε,
μεσ' τη φωλιά.

Και τα βιβλία μου κι η φαντασία μου
πακεταρίστηκαν, σε περιμένουνε,
σπάω τα δεσμά.

Κενοί στη γύμνια μας, αρχαία δράματα,
καμμένα οράματα,
Σεπτεμβριανά.