Κυριακή 29 Ιουνίου 2014

tulipaner



χρονολογώ την εξαφάνιση της έμπνευσης
από τότε που τα σκουπίδια 
άρχισαν να μυρίζουν λίγο πιο έντονα

την ανησυχία για το πότε θα επιστρέψει
την τελευταία φορά που έγραψα 
τη λέξη θάλασσα  
με έναν αστερία περισσότερο

πως θα αργήσει μάλλον
το κατάλαβα όταν σε ένα γκολ 
παρατρίχα και δε χύθηκε η μπύρα μου

την περίμενα βέβαια 
υπομονετικά 
εκτοξεύοντας κουκούτσια καρπουζιού
από το στόμα
τα πόδια πάνω στο τραπέζι
και το τσιγάρο να αφήνει
μια κιτρινίλα πινελιά
(μαντζούνι από τα λίγα)

μέχρι που δεν άντεξα την ανυπαρξία μου
είπα 
πρέπει να γίνει κάτι
να σηκώσω ψηλά το κεφάλι
και τζιράφ!
τουλίπες κίτρινες πέρασαν το κατώφλι μου
ξεχύθηκαν στη βεράντα
και μπλέχτηκαν στα πόδια μου

τυλίχτηκαν μέχρι το λαιμό
όχι σαν φίδια
σαν κασκόλ νορβηγικά
και μου ψιθύρισαν στ' αυτί
να μην ανησυχώ γιατί
τα καλοκαίρια η έμπνευση
το σκάει
σαν καβαλάει τον ιδρώτα


1 σχόλιο: