Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

άνθος αραβοσίτου




Με μιαν ανάσα τολμηρή
ξεπήδησες απ' τον κακό τον ύπνο
φόρεσες γρήγορα το δώρο το συμβολικό 
αυτή, την μπλούζα με τη γυναίκα Μόρα
- να σέρνει το καρότσι με τα τρόφιμα -
στάθηκες στην πόρτα 
να σκεφτείς τ' ανείπωτα του φευγιού
και πήρες το δρόμο για το σούπερ μάρκετ.

Γρήγορα γύρισες.

Καθόλου δε πήγε ο νους μου στο κακό
αφού μου χαμογέλασες 
κι έβγαλες από την πλαστική σακούλα  
ένα φακελάκι άνθος αραβοσίτου.
Στη διαδρομή σκόρπισες το μείγμα στον αέρα 
είπες
κι έβαλες στη θέση του 
κόκκινα δάκρυα - κρυστάλλους.

Τους έχυσες στο μπωλ και μου 'πες η σειρά σου.

Για πρωινό θα ήταν μια χαρά κάτι γλυκό.
Τράβηξα λοιπόν το μαχαίρι
και πάνω από το μείγμα 
έκοψα τις φλέβες μου
γάλα καυτό αντάμωσε τα δάκρυα
κι εσύ φώναξες στοπ
θα ξεπεράσεις τη δοσολογία.

Φιληθήκαμε κι αφήσαμε για λίγο την καλημέρα μας στο ψυγείο.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου