Διπρόσωπη

Άνοιξε απαλά, την πόρτα του δωματίου.

Αταίριαστος ο τριγμός, την ώρα αυτή του οίστρου.

Περπάτησε στις μύτες φτάνοντας μέχρι την κουζίνα.

Άνοιξε το ψυγείο
και η μυρωδιά της ξαφρισμένης τέχνης στα αιχμηρά βράχια,
την φίλησε στο μάγουλο σταυρωτά.

''Γεροστόμαχη'', της ευχήθηκε
και κίνησαν μαζί για το δωμάτιο.

Κάθισαν αντίκρυ στον καθρέφτη.

Μελάνι τα δάκρυα κύλησαν,
περιφερειακά της μύτης.

Τα μαλλιά της μια θάλασσα,
πνιγμένη σε γαλαζόπετρα.

Ασφυκτιούσε το μυαλό,
μέχρι που τρύπησε το κρανίο της.

Με τη βοήθεια του καθρέφτη
το έπιασε και το ξερίζωσε με μια κίνηση.

Έσκυψε απαλά.

Άδειασε το κεφάλι της.

Ένα χταπόδι άκακο,
που ήξερε τι είχε τραβήξει στη ζωή της,
σκαρφάλωσε στην πλάτη.

Πέρασε από τον σβέρκο

κι αντικατέστησε επάξια

το αρρωστημένο μυαλό

που κειτόταν στο πάτωμα.

η φωτογραφία είναι του sebastian bieniek, από το project portraits of the double-faced girl

(συνενοχή @shadagasta)