Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

Tη θέλω




















γιατί έχει πάνω της το κόκκινο το χρώμα
κι αν ήξερα τα κόλπα τα τεχνολογικά,
πάλι με κόκκινο θα έγραφα αυτές εδώ τις λέξεις. 

Ξεχάσαμε πως είναι το χρώμα της αγάπης τέτοιο
και ψάχνουμε στο αίμα να ξεδιψάσουμε το μάτι.

Μα εγώ κατάφερα και βρήκα τη μπαλαρίνα της ψυχής,
ανάμεσα σε χίλιους δακρυσμένους κλόουν.

Είχε τους αστραγάλους της κλειστούς
και τεντωμένα τα πόδια της τα μακριά. 

Κάθε που ανέμιζε, σχεδόν αυτόματα 
έκανε σβούρες, γύρω απ' τον άξονά της.

Απίστευτο που στη θέα της δεν τρόμαξα,
κατανικώντας τις συνήθειες των παιδικών μου χρόνων.

Ακόμα κι όταν τα λεπτά της χέρια,
έδειξαν μιαν αγκαλιά στον ουρανό,
εγώ το τόλμησα να πέσω μέσα τους,
κι ας ήταν άνιση η μάχη με τ' απέραντο.

Ανάλαφρο το σώμα σου τώρα,

αφού σου χάρισα δυο μπαλόνια
καρδιές, φουσκωμένα με ήλιον.

Να τα κρατάς εσύ, που σου αξίζουν τα ταξίδια.



Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

ιστός


την είδα ν' ανεβαίνει 
με αργά βήματα
τραβούσε την ανηφόρα
γαντζωμένη 

απ'τον ιστό της
τον ασάλευτο
κοιτούσε
προς την κορυφή

κι ένα σημάδι 
σημείο στον χάρτη 
όλο αντίκριζε

μια ανάσα 
πριν το τέλος
κι ένας αέρας δυνατός

ενεργοποίησε 
τις αισθήσεις της

απλώθηκε να κρατηθεί
μα μάταιος ο κόπος

κατακόρυφη η πτώση
αν και προσπάθησε 
να μπλέξει στ' όνειρό μου

στο χώμα αν θυμάμαι προσγειώθηκε
κι ο στρατιώτης ειρωνεύτηκε

πως αυτοκτόνησε η σημαία.