Σάββατο 21 Μαρτίου 2015

Artemisia Absinthium



Σφούγγισες τον ιδρώτα
του ύπνου του κακού
με μπαμπακένιο μαξιλάρι.

Ορμητικές οι θύμησες
απ' τα χαλάσματα του τοίχου
τρυπώνουν στο σαλόνι του εγκεφάλου.

Πικρή αμαρτία στα χείλη.
Αρτεμισία ρέουσα σ΄ένα χορό βαρύ
καθώς στα ύψη σκαλωσιά πάνω σε ώμους γίγαντα.

Ποίημα το ποίημα ζύγωνε η διάγνωση.
Νεκροφοβία.
Κι έλαμψε στα μάτια το τρικέρι.


φωτογραφία από τη συλλογή Το γκρίζο φως και οχτώ πίνακες 
του Τάκη Σινόπουλου

Τετάρτη 18 Μαρτίου 2015

δεν είναι τίποτα


χρειάζεται μεγάλο έγκλημα
για να κερδίσει η ανία την άνοια
τεχνητά αγκομαχητά υποταγής
μάχονται το απλανές βλέμμα
τα θολωμένα μάτια καφέ σκούρο
κάτω απ' το τσόφλι τους
φαντάζουν εξαίρετος μεζές
τηγανισμένες παντόφλες μελιτζάνες
σ' ένα ισόγειο πιωμένος ούζο
ο τάρας μπούλμπα ζει
και το τηλεκοντρόλ στο τραπεζάκι
μην ανησυχείτε δεν είναι τίποτα
τα χάπια πάντα δίπλα
λίγο να παρακούσει πάει χάθηκε







Πέμπτη 12 Μαρτίου 2015

η φθήνια



Γενόσημες ιδέες πότισαν τα πλακάκια

λαθραία τσιγάρα ‘του ενός ευρού’

πίσσα σκοτάδι τα μάτια σου

τρίκυκλο, βέσπα, εισαγωγαί - εξαγωγαί

κι ανάφλεξη στα φρύδια σου, φωτιά.


Φαντάζομαι ένα ζευγάρι να φιλιέται

σουτιέν στον πάγκο,

σάπιες ντομάτες – ξεπουλάμε ξεπουλάμε

-ανέδυσε το medium και το large-

τρύπια καλσόν – με το κιλό κιλότες

κι αν τα λεφτά ήταν πολλά

και πάλι, εμείς θα φάμε τον παρά

-η φθήνια-


Λίγα εμπορεύσιμα ανταλλακτικά, μασώμενα

μασέλες δίχως δόντια.



στίχο τον στίχο με @katia_gousia