Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014
Δευτέρα 7 Ιουλίου 2014
στο συρτάρι της ανασφάλειας
τόσα ποιήματα δίχως σκεπή
κι αλλά τόσα λειψά
περιμένουν το νεύμα
περιμένουν το νεύμα
δε το κουνάνε ρούπι απ' το συρτάρι της ανασφάλειας
κάθε μέρα τα ταΐζω θάρρος
τα ποτίζω λάβδανο
με την ελπίδα
να πατήσουν γερά σε κάποιο στίχο
να ξεπηδήσουν
να πατήσουν γερά σε κάποιο στίχο
να ξεπηδήσουν
και να διαβούν το κατώφλι της Ειρωνείας
(κόρη της Οξυδέρκειας και του Πόνου)
να τα κρατήσω τρυφερά απ' το σημείο που ωχριούν
και στο φως να τα βγάλω που τρέμουν
τον ίσκιο
τον ίσκιο τους
τον ίσκιο τους να δουν
όπως κάνει ο ταύρος στη μάχη
πριν φύγει καρφί στο πανί
πριν φύγει καρφί στο πανί
μόνο έτσι συγχωρείται
ένα άδοξο τέλος
ένα άδοξο τέλος
ένας κούφιος ακροτελεύτιος
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)