Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

καθρεφτοφωτογράφιση


ο ηδονοβλεψίας είναι μαλάκας
έμβλημά του ο καθρέφτης
λεία του το παράθυρο

Σημειώσεις για την όραση
James Douglas Morrison -1969

σε μια γεροντοκόρη εποχή, έμεινε μόνη
να πλένεται ολημερίς και να φροντίζει τ' άκρα της
-ο μόνος τρόπος να σβηστεί η μυρωδιά του σώματός της-
σαν ήθελε ένα ρούχο να φορέσει
δύο ντουλάπες άδειαζε να δει ποιο τις ταιριάζει
κόκκινο.μαύρο.κόκκινο.μαύρο  δ ι ά φ α ν ο
κι αν δεν της άρεσε στο πάτωμα το πέταγε
μυαλό δωμάτιο σε σύγχυση
τελευταίο έριξε κάτω το φουστανάκι το βαφτιστικό
άφησε το σώμα της να φύγει πίσω
κι έπεσε μαλακά στο κρεβάτι, γυμνή
έστρεψε αρχικά το πρόσωπό της στον καθρέφτη
σιγά σιγά όλο της το σώμα
άνοιξε τα πόδια να ανιχνεύσει, αν ξυρίστηκε καλά
ένας νάρκισσος άνθισε και πλημμύρισε φως
το φλας από το κινητό - στη λειτουργία κόκκινα μάτια
φωτογράφιζε ξανά και ξανά
με τον ίδιο ρυθμό που δοκίμαζε ρούχα
μια διαγραφή ήταν και το πάτωμα τελικά
τελευταία τράβηξε αυτή που χαϊδευόταν
με το φουστάνι της το βαφτιστικό.

Όλη της η ζωή, σε μια φωτογραφία που κοινοποιήθηκε.


Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

Ψυτάλλεια #32


Το εγχείρημα αυτόνομης έκδοσης ποιημάτων του ''Πορτατίφ'', με τίτλο Ψυτάλλεια, έφτασε χθες, καθυστερημένα στο σπίτι μου. Με είχε ειδοποιήσει πως πήγε λίγο πίσω χρονικά. Μπορεί να φούσκωσε η θάλασσα ξαφνικά και η μειωμένη ορατότητα να έκανε τη ζημιά της, σκέφτηκα.
Υγρασία ποτισμένη στα φύλλα του άλλοτε αγαπημένου μου βιβλίου ''Χίππηδες και κυνικοί''. Υγρασία από αυτή, την μαύρη, την πολυκαιρισμένη και  αρρωστιάρα, που κοσμεί τους τοίχους εγκαταλελειμμένων νοσοκομείων.


                   Αν τα βλέπεις πόδια, είναι ζωή / αν βλέπεις χέρια είναι θάνατος.

Η ιεροτελεστία που φανταζόμουν πως θα υπήρχε κατά το άνοιγμα, πήγε περίπατο. Η μέθοδος ανάγνωσης θα ήταν για άλλη μια φορά, η λεγόμενη ''απνευστί''. Αυτή που παίρνεις μια βαθιά ανάσα και τρέχεις, λες και σε κυνηγάνε οι καθεστωτικοί κι εσύ πρέπει να προλάβεις να διαβάσεις το κλειδί για τον ''Μόνο Δρόμο'', που έχεις κλέψει από το κλειδωμένο τους συρτάρι.



Το κολάζ είναι αναρχία. Δεν θα μπορούσε να μην το πετύχει. Κομμένες παλιές φωτογραφίες άλλοτε στραβά, άλλοτε διακριτικά, ακόμα και ανάποδα.
            Kodak  
                                  Kodak
                                                         Kodak
                                                                               Kodak

και γραμμένο πάνω της ένα ποίημα. Με ξυλομπογιά. Σχεδόν παιδικά γράμματα. Απρόσεχτα.
Να δεις που θα τα υπαγόρευε, σκέφτηκα για λίγο, στο παιδί του κι αυτό θα τα 'γραφε χαμογελώντας.
Αναρωτήθηκα τι να απεικονίζει από την καλή της μεριά. Από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα καταλαβαίνεις πως κρατάς στα χέρια σου ένα παιχνίδι - γρίφο. Ποίηση. Χωρίς μισόλογα και μαλακίες.



''H πραγματική ποίηση συγκινεί πρωτίστως τους αναλφάβητους'' είχε γράψει παλαιότερα.
Τώρα διαβάζω αυτό και όλο και κάτι παραπάνω καταλαβαίνω.

Οι εντυπώσεις μου δεν μπορεί να είναι αντικειμενικές, αφού ο γιατρός πλέον μου διέγνωσε πορτατιφίτιδα, μα ξέρω καλά πως η κάθε Ψυττάλεια είναι ένα μικρό έργο τέχνης. Μια φθηνή ποπ για την ελίτ. Μια καλή αρχή για να δούμε ''κίτρινες μπουλντόζες στα public''.



Ευχαριστώ.

Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

ψ.




















ψάθα.ψόφος.ψάρι.
το ψ έχει υγρασία

ψυχή.ψυχραιμία.ψευδώνυμο
το ψ σε αναζήτηση

ψέμα.ψήφος.ψαλμωδία.
η ματαιότητα του ψ

είμαι κάτοχος του κλειδιού ψ.
αισθάνομαι σαν τον μουσικό
που φυλάει στην τσέπη το κλειδί του σολ.

το κλειδί ψ. είναι το αντίστοιχο της ποίησης
τώρα μένει, να ψάξω κλειδαρότρυπες.





Σάββατο 18 Μαΐου 2013

ι.χ.




γράφει η sine_lege

~σας κοιτάζω μέσα από τα φιμέ σας τζάμια κι εύχομαι να μην υπήρχαν παράθυρα~

σ’ αυτήν την αφιλόξενη πόλη
θα μπορούσαμε όλοι να είμαστε φίλοι
θα μπορούσαμε όλοι να είμαστε ερωτευμένοι
θα μπορούσαμε όλοι να είμαστε ευτυχισμένοι

κατεβάστε λίγο τα παράθυρα

τραβήξτε τις κουρτίνες
έλα να περπατήσεις πλάι μου
όχι·
δεν ξέρω πού πάω
ξέρω μόνο ότι θέλω

αλλά βλέπεις· ο έρωτας μοιάζει με το αδικοχαμένο έμβρυο των πέντε μηνών.

έχει ρίζες στο παρελθόν
λόγο ύπαρξης στο μέλλον
και πεθαίνει πάντα στο παρόν

μην ντρέπεσαι
κατέβασε το παράθυρο
βγες από το αυτοκίνητο
κοίταξέ με

μην ντραπείς ούτε στιγμή ποτέ να μην ντραπείς

θα σκαρφαλώσω σ’ αυτό εδώ το φανάρι της λεωφόρου
θα το κάνω να σταματήσει να αναβοσβήνει
να μην σας ορίζει πια τις ζωές
τούτο το ύπουλο ανθρωπάκι

πράσινοκόκκινοπράσινοκόκκινοπράσινοκόκκινο

και το λευκό πουθενά·

~μην αναρωτιέσαι. με ξέρεις. είμαι το κορίτσι που φτιάχνει χάρτινα καραβάκια και τα αφήνει παντού στο δρόμο σου. όταν δώσω το σύνθημα η πόλη θα γεμίσει από μικρά καράβια που θα πάρουν μαζί τους όλη τη βρωμιά. και τότε όλα θα ξαναγίνουν λευκά.~

ι.χ. σημαίνει ίσως χάσω. μα θα πάω.


Πέμπτη 16 Μαΐου 2013

Blind date



Εμπιστοσύνη τυφλή στου προαισθήματος το άκουσμα,
άκουσμα ψυχεδέλειας, ερασιτεχνικό και βαθύ.
Το κεφάλι μου σπάω, να βρω έναν τρόπο αναγνώρισης,
καθώς το ραντεβού αυτό, θα' ναι μοιραίο.

Να μην φορέσεις χρώματα ανοιχτά,
τον ήλιο κάνε πως δεν είδες.
Τα μαύρα πάλι, είπα εγώ να τα φορέσω,
εφηβικής αντίδρασης σημάδι, αν μου επιτρέπεις.

Το κόκκινο θα στοιχημάτιζα είναι το χρώμα σου,
σημάδια κόκκινα να βρούμε, τέλεια ιδέα.
Εσύ να κρατάς μια κόκκινη πλατεία.
Εγώ να κρατώ ένα κόκκινο γραμμόφωνο.

Την πρώτη κίνηση εγώ
βήμα αμήχανο
θα πλησιάσω και θα πω

Νιώθω κορεσμένος.

Κι έπειτα εσύ
σιγουριάς χαμόγελο
θα με φιλήσεις και θα πεις

Πάρε οξυγόνο.










Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

Ο καιροσκόπος










Πήρε βαθιά ανάσα κι άφησε τις  φυσαλίδες να του γαργαλήσουν το αυτί.
Βυθίστηκε αργά, με το χέρι τεντωμένο μπροστά.
Ήταν κάπου η δέκατη φορά που το επιχείρησε, αλλά και πάλι μάταια.
Ένα πιο ευέλικτο ψάρι αυτή την φορά, τον πήρε μυρωδιά κι εξαφανίστηκε.
Δεν είχε συνηθίσει να χάνει μάχες τόσο εύκολα.
Κάθε μάχη που δεν κερδίζεται, είναι χαμένη μάχη.
Καμία ισοπαλία είπε και πέταξε το ψαροντούφεκο στο πίσω κάθισμα.
Είχε νυχτώσει πια, όταν βγήκε στον κεντρικό.
Το ραδιόφωνο, δεν το ακούμπησε από τα νεύρα του.
Μόνο η μηχανή μουρμούριζε σαν ηχώ, που έβγαινε από τα σωθικά του.
Πέρασε μια κλειστή στροφή.
Φρέναρε απότομα κι αστραπιαία άναψε τη μεγάλη σκάλα.
Γύρισε κι άρπαξε το υγρό ακόμα, ψαροντούφεκο.
Κατέβηκε αργά.
Τον πλησίασε αθόρυβα από τα πλάγια.
Αυτός ασάλευτος. 
Με το βλέμμα καρφωμένο στο φως.
Η βέργα του τρύπησε βίαια τον λαιμό.
Ένα αρρωστημένο γέλιο, το τελευταίο που άκουσε.
Πέταξε τον λαγό στο πορτμπαγκάζ.
 Δεν ήθελε να λερώσει.