Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2015

Μια φορά στη Ρώμη



Μια φορά στη Ρώμη
Ίσως να μ' έλεγες και δεκανέα αλλαγής
Αρκεί να έβλεπες πώς δίπλα μου κατέβαινε τη σκάλα
Φόρα παρτίδα με το όπλο ανά χείρας
Ο δέκα - δώδεκα σκοπιά, σταθμός μετρό του Τέρμινι
Ρώμη Δεκέμβρης 2015
Αυτό θα το θυμάμαι
Στα μάτια σας θα ήμουν δεκανέας αλλαγής
Τα μάτια σας ανήκουν εις την Δύση
Η πόλη αυτή μια μέρα θα μεθύσει
Ρίσκο μεγάλο κάτι τέτοιο για αυτήν
Ω! Και για τον σκοπό
Μη ρίξει σε κανέναν που για πλάκα
Η σούρα του τον έκανε να τρέξει και να φωνάξει αλαχακμπάρ



Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2015

αδεισιδαιμονία

κολάζ #02 αδεισιδαιμονία

Πίσω απ' τα ροζ τα φυτιλάκια και το λάδι
ήταν που είχα κρύψει μια φωτογραφία μας.
Μέχρι που μου 'παν του σογιού οι βασιλικοποτίστρες
οι νεκροί με τους νεκρούς
με φόβο μες στα μάτια.
Ήρθα λοιπόν κι εγώ το άλλο σούρουπο
μας χώρισα.
Άναψα με τον αναπτήρα τους μακρύ ένα τσιγάρο
- τον καβάντζωσα.
Και από τότε πάνε χρόνια
που σκέφτομαι, ποτέ δεν τους απάντησα:
Ποιός δηλαδή ανάμεσά μας, ζωντανός με ζωντανό;
Μα τέλος πάντων, άλλο ήθελα να πω
αν είναι εύκολο για ρώτησε να μάθεις
είχε ο Πετρόπουλος γονείς με δεισιδαιμονίες;