Old spice

θα κάνεις μπάνιο, θα ξυριστείς κόντρα

με προσοχή γύρω απ' τη παλιά πληγή 
σημάδι πως ο χρόνος δε γυρίζει πίσω  
το άσπρο μπουκαλάκι με το πλοίο 
θα έχει λίγο ακόμα 
να βάλεις πίσω από τα μαλακά πτερύγια του αυτιού σου 
δυο χαστουκάκια στα μάγουλα να εξατμιστεί 
κι αφού ντυθείς αργά 
έτοιμος! θα πεις χτυπώντας με στον ώμο 
το πετάλι θα το χειρίζεσαι εσύ 
μα να μου λες εγκαίρως 
πότε πατάω φρένο 
γιατί οι βόλτες μαζί σου 
πάντα όμορφες ήταν και ξεχνιόμουν 
σαν φτάσουμε στο αναψυκτήριο της πλατείας 
μην ανησυχείς και δεν θα πάρω coca-cola 
γιατί που ξέρεις, μπορεί να το θυμάσαι 
που μου χτύπησες το χέρι κι έτρεχε την κατηφόρα 
δεν μπορώ να γράψω με συγχωρείτε 
δεν έχω χαρτί δίπλα μου και η μπλούζα έχει γίνει μούσκεμα 

Μονάχα να μυρίζει η κάμαρα Old Spice. 

@Nanunaki

Κολοκυθιά

η πρώτη δύσκολη στιγμή 

παρουσιάζεται όταν ακούς τον κύριο

με το κουστούμι να φωνάζει

''έχω μια κολοκυθιά που κάνει 3 κολοκύθια''

ενώ βγάζει το μπλοκάκι του 

να καταγράψει αντιδράσεις

χωρίς άμυνες πέφτεις 

αμέσως στην παγίδα που σου στήθηκε

ούτε που καθαρίζεις τη φωνή

''και γιατί να κάνει 3 κολοκύθια'';

δεν ξέρεις που θα βγάλει

κι αγωνιάς για τη συνέχεια

κρυφογελάει το κτήνος

το παιχνίδι πάντα στα μέτρα του

ετοιμόλογα θα σου γυρίσει

''και πόσα να κάνει;''

ξέροντας πως πλέον είσαι συνένοχος

που θα γυρέψεις παρέα στον λαβύρινθο

θολώνεις κοιτάς τριγύρω σου

γελασμένα παιδιά αντί γελαστά

έτοιμα να σκουντουφλήσουν στο αδιέξοδο

''να κάνει 5 κολοκύθια'' ξεστομίζεις  

και μόλις που έκανε μετάσταση

ο φόβος της ζωής σου

το ίδιο σκηνικό και χωρίς τη σήμανση Ε

μη τυχών τολμήσεις να ζητήσεις τίποτα

πέρα από τη παραίτησή σου

βλέπεις, φοβήθηκες να πεις απ΄την αρχή 
να κάνει η μάνα

ή έστω πως έχεις σε μεγαλύτερη εκτίμηση 
το κυνηγητό.

Στη πλατεία των βιβλίων του τρόμου

Ίσως τη μέρα που βρήκαμε τη γιάφκα μας.


Αντιμέτωπο το παζάρι με την εκποίηση

ποιο απ' τα δυο θα κάτσει στο σβέρκο των βιβλίων

Επικεφαλής εμπορευματοποίηση διέγνωσε ο γιατρός

εκφοβιστικά κεφαλαία γράμματα κάνουν επίδειξη

με κάθετες γραμμές που κόβουν σαν ξυράφι

την αισθητική πρόταση των μικρών

ο Νίτσε κλαίει και ο δήμαρχος απέναντι

ούτε που βγήκε στο παράθυρο

ή έστω να σημάνει συναγερμό πολέμου

ασφάλεια νιώθει η Γνώση από μόνη της

η κλοπή άγνωστη λέξη στα αυτιά της

που ιδρώνουν μόνο όταν την καίνε τα σκοτάδια

εκδοτικοί οίκοι ανοχής μπροστά μου

κι εγώ να ψάχνω ακόμα της Πύλες της ενόρασης

Το κυνήγι των κρυμμένων ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ

σε αδιέξοδο δε θέλω

ο δρόμος του σπιτιού να βγάζει

η οδός να μη λέγεται στρατηγού τάδε

πατριάρχου δείνα ή μεγάλου άλφα

το πρωί που φεύγω για δουλειά

παιδιά να περνάνε με τις τσάντες στον ώμο

στον μπλε κάδο της γωνίας ο παππούς 

να μη σταματάει το ψάξιμο όταν με βλέπει

ένα ριχόσπερμα στη γειτονιά να υπάρχει

έρχεται καλοκαίρι βλέπεις κι 

έχει ανάγκη η μνήμη μου τις μυρωδιές

ο περιπτεράς να είναι δίκαιος 

στο ποια εφημερίδα θα κρεμάσει

και η αποκάτω να μην έχει καντήλι

πάνω στον απορροφητήρα

στο ασανσέρ αν γίνεται

να μην υπάρχει καθρέφτης

ούτε κυτίο παραπόνων γιατί

έχει πάρει βραβείο ευρεσιτεχνίας

ε, το δωμάτιό να έχει καλή ηχομόνωση

γιατίαύριομεθαύριοδενξέρειςτιγίνεται

τέλος, αν θες, να μην υπάρχει πατάρι 
γιατί μπορεί

να θυμηθώ την τιμωρία που με φόβιζε.