οι σημειώσεις του πνιγμένου

Τον ίδιο δρόμο παίρνουμε καθένας μοναχός*
στη μοναξιά, στον κίνδυνο, στη θλίψη
και η μητέρα μάχεται κι ο φίλος κι ο αδερφός
τις σημειώσεις του πνιγμένου ποιος θα στύψει.

Τη μοναξιά βιώνουμε, καθένας μια αγκαλιά
κι ο ποιητής κι η πορνοστάρ που ψάχνουνε το πώς

ενώ πετούσανε ψηλά, έσπασαν τα φτερά
ενώ τη λάμψη ζήταγαν, τους έκαψε το φως.

Τον κίνδυνο τον τρέμουμε, καθένας μια φωτιά
με ανοιχτά τα χέρια μας, στο χείλος του γκρεμού
στις ράγες του ηλεκτρικού, σε πτώση από ψηλά
αυτοκτονούμε νοερά σ΄ ένδειξη σεβασμού.

Τον ίδιο πόνο έχουμε, καθένας μια αγωγή
ένα πιστόλι κρύβουμε στην τσέπη, στο σακάκι
βρεγμένοι στίχοι είμαστε, γενναίοι, θαλεροί
σε κάποιο ποίημα νηπενθές, του Κώστα Καρυωτάκη.


*Από το ποίημα ''τι νέοι που φτάσαμεν εδώ'' του Κώστα Καρυωτάκη